To post αυτό αποτελεί συνέχεια του προηγούμενου με θέμα τις τούρκικες λέξεις που έχουν περάσει στην ελληνική γλώσσα( κυρίως στον προφορικό λόγο ) .Ανάμεσα σε αυτές τις δυο γλώσσες φαίνεται πως έχει υπάρξει αλληλεπίδραση καθώς η τουρκική γλώσσα διαθέτει πληθώρα ελληνικών λέξεων , κυρίως επιστημονικούς όρους.Ενδιαφέρον μου προκάλεσε το παρακάτω άρθρο που αναφέρεται σε αυτό το θέμα. Το παραθέτω αυτούσιο.
http://users.otenet.gr/~aker/EisagogiTourkiki.htm
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Η τουρκική γλώσσα έχει δανειστεί από την Ελληνική πολλές λέξεις, κυρίως επιστημονικούς όρους, μέσω ξένων γλωσσών και ιδίως της Γαλλικής. Η επιλογή της γαλλικής γλώσσας δεν είναι τυχαία. Γιατί αφενός ήταν βασική διεθνής γλώσσα την εποχή που πραγματοποιόταν η τουρκική γλωσσική μεταρρύθμιση μετά την επικράτηση του κεμαλικού καθεστώτος και αφετέρου επειδή η γαλλική εκφορά του λόγου έχει αρκετά κοινά στοιχεία με την τουρκική. Μάλιστα ορισμένες γαλλικές λέξεις εισήλθαν στην τουρκική γλώσσα με την ίδια ακριβώς γαλλική προφορά. Εκτός αυτού του έμμεσου τρόπου, η τουρκική γλώσσα δανείστηκε λέξεις ελληνικές και απευθείας από τη γλώσσα μας, όπως δανειστήκαμε άλλωστε κι εμείς. Είναι γεγονός ότι η γλωσσική μεταρρύθμιση στην Τουρκία τα τελευταία χρόνια στοχεύει στην κάθαρση της τουρκικής γλώσσας από ξένα στοιχεία, κυρίως αραβικά και περσικά και δευτερευόντως ελληνικά. Γιατί η γλώσσα της εποχής της οθωμανικής αυτοκρατορίας ήταν ανάμεικτη με αραβικές και περσικές λέξεις, πολλές από τις οποίες εξακολουθούν να υπάρχουν και στη σύγχρονη τουρκική γλώσσα. Σύμφωνα με τη στατιστική του Ιδρύματος της Τουρκικής Γλώσσας του έτους 1998 υπήρχαν 6455 αραβικές ρίζες, 1361 περσικές, 4702 γαλλικές, 382 ελληνικές και συνολικά 14.392 ξένες γενικώς ρίζες, ενώ οι τουρκικές ήταν 46.301.
Ο κατάλογος που ακολουθεί (θα είναι υπό συνεχή ενημέρωση) είναι η πρώτη συστηματική προσπάθεια, από όσο γνωρίζουμε, συγκέντρωσης των ελληνικών λέξεων που χρησιμοποιούνται από τη σύγχρονη τουρκική γλώσσα. Προσπάθειες που έγιναν στο παρελθόν, βασισμένες σε απαρχαιωμένες και μάλιστα μη τουρκικές πηγές -της οθωμανικής περιόδου ή και των πρώτων ετών μετά την κεμαλική μεταρρύθμιση- σε συνδυασμό με άγνοια της τουρκικής γλώσσας, έχουν πάρα πολλά λάθη. Ορισμένες λέξεις έχουν αλλοιωθεί τόσο πολύ που τελικά καταντούν αγνώριστες. 'Αλλες πάλι έχουν πλέον απορριφθεί ή δεν ανήκουν καν στην τουρκική γλώσσα. Σε ορισμένες τέλος περιπτώσεις γίνονται τέτοιες παρετυμολογίες που μόνο τη θυμηδία προκαλούν του αναγνώστη.
Για κάθε λέξη καταγράφεται η σημασία και η προέλευσή της από την ελληνική γλώσσα, χωρίς να γίνεται λεπτομερής ετυμολογική ανάλυση των ελληνικών λέξεων, αφού σκοπός μας είναι η ετυμολογία των τουρκικών λέξεων κι όχι των ελληνικών. Ωστόσο για κάθε ελληνική λέξη-πηγή αναφέρεται η περίοδος στην οποία ανήκει (π.χ. αρχαία, μεταγενέστερη, μεσαιωνική, νεοελληνική). Στον κατάλογο δεν περιλαμβάνονται λέξεις που έχει δανειστεί η Ελληνική από ξένες γλώσσες, τις οποίες δάνεισε στη συνέχεια στην Τουρκική. Π.χ. λέξεις όπως paçavra (πατσαβούρα), papara, fasarya (φασαρία), funda, gerdel (καρδάρι), ıhlamur (φλαμούρι), kukla, lakerda κ.ά.π., τις οποίες πιστεύεται ότι πήρε η τουρκική γλώσσα από την ελληνική, δεν υπάρχουν στον κατάλογο, εφόσον οι λέξεις αυτές δεν είναι ελληνικές. Μία μόνο εξαίρεση έγινε σε λέξεις της αρχαίας ελληνικής οι οποίες πιθανολογείται ότι είναι δάνεια από ανατολικές γλώσσες. Αυτές τις συμπεριλάβαμε στον κατάλογο ως πηγές τουρκικών λέξεων, επειδή η αρχή τους είναι αβέβαιη ή άγνωστη, σημειώνοντας παράλληλα την πιθανή τους προέλευση. Επίσης συμπεριλαμβάνονται στον κατάλογο λέξεις που κατασκευάστηκαν από ξένους με ελληνικά γλωσσικά στοιχεία, όπως είναι οι ελληνογενείς επιστημονικοί όροι, π.χ. αντιβιοτικός, αγγειογραφία, αντισηπτικός, ανθρωπολογία, ατμόσφαιρα κ.ά.π. Βασικό δηλαδή κριτήριο για τη συγκρότηση του καταλόγου είναι η ελληνικότητα των λέξεων. Διότι είναι παράδοξο, αν όχι παράλογο, να θεωρούμε ορισμένες λέξεις ξένες όταν τις χρησιμοποιούμε εμείς, αλλά να τις θεωρούμε ταυτόχρονα δικές μας όταν τις δανείζουμε σε άλλους! Και τούτο επειδή τάχα τις εντάξαμε στη γλώσσα μας και επιφέραμε ίσως και ορισμένες μορφολογικές και σημασιολογικές αλλαγές. Εκτός από αυτό το παράδοξο, δεν είναι πάντοτε βέβαιο από ποια γλώσσα έγινε ο δανεισμός. Μπορεί μια λέξη κοινή σε μερικές γλώσσες να αποτελεί παράλληλο δάνειο από τρίτη γλώσσα. Π.χ. η ιταλ. λ. salata χρησιμοποιείται ακριβώς με την ίδια μορφή και σημασία και από την ελληνική και από την τουρκική γλώσσα -αλλά και από άλλες γλώσσες. Οι Τούρκοι ισχυρίζονται ότι την δανείστηκαν από την Ιταλική, ενώ εμείς ότι την δανείστηκαν από την Ελληνική! Πολύ πιθανό να είναι παράλληλο δάνειο και των δύο γλωσσών από την Ιταλική. Όπως κι αν έγινε όμως ο δανεισμός, η λέξη δεν άλλαξε ταυτότητα, δεν έγινε ούτε ελληνική ούτε τουρκική. Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε πολλά τέτοια παραδείγματα λέξεων τις οποίες όταν τις ετυμολογούμε στα δικά μας λεξικά τις θεωρούμε ξένες, ενώ όταν τις βρίσκουμε σε άλλη γλώσσα τις θεωρούμε δικές μας!: π.χ. αλάργα = ιταλ. alla larga = τουρκ. alarga, καμέλια = γαλλ. camélia = τουρκ. kamelya, πορτοκάλι = ιταλ. portogallo = τουρκ. portakal, μανταρίνι = αγγλ. mandarin = ιταλ. mandarino = τουρκ. mandalina, ταράτσα = ιταλ. terrazza = τουρκ. taraça, καπάρο = ιταλ. caparra = τουρκ. kaparo, κορδέλα = ιταλ. cordela = τουρκ. kordele κ.α.π. Επίσης οι Τούρκοι μαζί με τους ελληνογενείς επιστημονικούς όρους -τους οποίους έλαβαν κυρίως από τα Γαλλικά- ανάγουν στην ίδια ή σε άλλη ξένη γλώσσα οποιαδήποτε αρχαία ελληνική λέξη έχουν δανειστεί, για ευνόητους λόγους! Όταν την επιστημονική σκέψη τη συσκοτίζουν εξωεπιστημονικοί και αντιεπιστημονικοί παράγοντες, δεν οπισθοδρομεί μόνο η επιστήμη αλλά κι άλλες πλευρές της ζωής μας.
Τέλος όσον αφορά την προφορά της, η τουρκική γλώσσα τηρεί τη λατινική εκφορά των φθόγγων με ορισμένες όμως εξαιρέσεις. Στον κατάλογο των λέξεων, δίπλα σε κάθε γράμμα του τουρκικού αλφαβήτου παρατίθεται και η προφορά του, ώστε να μπορεί ο αναγνώστης να συγκρίνει και φωνητικά τις λέξεις των δύο γλωσσών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου